گره گشایى از کار مومن

در روابـط اجـتـمـاعـى ، کـسانى بر دلها حکومت مى کنند که دلشان را خانه مهر و محبت مردم کـرده بـاشـنـد. بـرعکس ، آنان که خودرا بیش از همه مى پسندند و خود را بیش از دیگران دوسـت دارنـد و آسـایـش و راحـتـى دیـگـران را بـر دیـگـران ترجیح مى دهند، نه نزد خدا و رسول اعتبارى دارند، نه در دل و جان مردم ، جایى و موقعیتى !...
گـوهـر خـدمـتـگـزارى به مردم ، تنها در دلهاى وارسته از منیت و خودخواهى یافت مى شود. خداى مهربان ، بندگانش را دوست دارد. کسانى را هم که به بندگان خدا خدمت و مهربانى کنند، دوست مى دارد و این مقتضاى محبت و علاقه است .

تا توانى به جهان ، خدمت محتاجان کن

به دمى یا درمى ، یا قلمى یا قدمى !

خدمت ، سرمایه سرورى 

خیلى ها به سیادت و سرورى و عزت و محبوبیت علاقه مندند، ولى راه به دست آوردن آن را نمى دانند. اصلا سخن را این گونه عنوان کنیم که :
در دلهایمان چه اندازه جا براى دیگران باز کرده ایم ؟
در زندگیمان چه میزان وقت ، به مردم اختصاص داده ایم ؟
و... اساسا تا چه حد به فکر مردم و مشکلات ، رنجها و اندوههاى آنانیم ؟
شـایـد کسانى بگویند: ما خود، گرفتاریهاى فراوان داریم . اگر گریستن است ، باید به حال خود بگرییم و اگر کمک است ، خود محتاج به کمکیم ...
ولى ... ایثار و فتوت و جوانمردى چه مى شود؟
اگـر مـسـائل و مـشـکـلات مسلمانان برایمان اهمیتى نداشته باشد که اصلا مسلمان نیستیم ! چون که مسلمانى تنها به اسم و شناسنامه و نماز نیست . بخش عظیمى از محتواى اسلام را نـوعـدوسـتـى ، ایثار، خدمت به دیگران ، کمک به درماندگان ، کارگشایى براى مشکلات مردم و قضاى حاجت گرفتاران تشکیل مى دهد.
باز هم براى چندمین بار، گوش جان را با این حدیث نبوى بنوازیم که فرمود:
مـن اصـبـح لا یهتم بامور المسلمین فلیس من الاسلام فى شى ء، و من شهد رجلا ینادى یا للمسلمین ! فلم یجبه فلیس من المسلمین⁽¹⁴⁵⁾
کـسـى کـه در حـالى صـبـح کـند که به امر مسلمانان بى فکر و اهتمام باشد، بهره اى از اسلام نبرده است و هرکس شاهد فریادخواهى و کمک طلبیدن مردى باشد که مسلمانان را به یارى مى طلبد، اما پاسخى به او ندهد، از مسلمانان نیست !
پـس بـاید بخشى از دل ، محبت ، فکر، زندگى ، تلاش ، اهتمام ، عشق ورزیدن و دلسوزى کـردن مـا نـسبت به دیگران باشد که بندگان خدایند و آفریدگار، از این راه ، بندگان دیگرش را مى آزماید.
نتیجه این مردم دوستى و همیارى نیز، محبوبیت و سیادت است .
هرکه براى مردم کار کند، مردم نیز او را دوست خواهند داشت .
هـرکه خدمتگزار جامعه باشد، از حق شناسى مردم بهره مند مى شود و هرکه به مردم نیکى کند، در دلها جاى مى گیرد.

فریدون فرخ ، فرشته نبود		ز مشک و عنبر سرشته نبود
به داد و دهش یافت آن نیکویى		تو داد و دهش کن ، فریدون تویى

این حقیقت را، پیش از هر چیز، در حدیث مى خوانیم که :
سید القوم خادمهم ؛⁽¹⁴⁶⁾
سرور هر گروهى ، خدمتگزار آنان است .
طـنـیـن کـلام مـعـطر حضرت امام راحل (قدس سره ) در گوشمان است که فرمود: به من رهبر نگویید، به من خدمتگزار بگویید.
خـدمـتـگـزارى بـه بـنـدگـان خـدا، غـیـر از آنکه رسالت دولتمردان و مسؤ ولان اجرایى و متصدیان امور در ادارات و نهادهاست ، وظیفه هر یک از ما در معاشرت با همنوعان خودمان است .
کارگشایى 

از تـوفـیـقـات مهم یک انسان ، آن است که گشایش معضلات مردم به دست او باشد. نعمتى اسـت کـه هزاران شکر و سپاس مى طلبد. کارگشایى ، از مقدسترین خدماتى است که مورد قبول و امضاى آیین خدا شرع محمدى (صلى الله علیه و آله و سلم ) است .
بـا عـنـوان قـضـاء حـاجـت مـومـن ، انـبـوهـى عـظـیـم از روایـات نـقـل شـده کـه اهـمیت و فضیلت و قداست کار راه اندازى و رفع نیاز مردم و برطرف کردن مشکلات آنان و... خلاصه در خدمت مردم و جامعه بودن را بیان مى کند. این کار را باید به حساب خدا گذاشت و چشم تشکر و اجر هم از او داشت ، نه از مردم .

تو نیکى مى کن و در دجله انداز

که ایزد در بیابانت دهد باز

قـصد قربت ، مایه ثمر بخشى و ثواب الهى و ارزشمندى نیکوکاریهاست ، و ریا آفت آن به شمار مى رود.
آنـان کـه خـالصـانـه و بـى تـوقـع و چـشـمـداشـت ، گره از کار بسته مردم مى گشایند، بـنـدگـان خـاص خـدا و ماءموران ویژه الهى اند. توفیق و امداد الهى را همراه دارند، فیض دنیوى و اجر اخروى نیز، دستاورد این خدمت است . به این حدیث زیبا از حضرت رضا (علیه السلام ) توجه کنید:
ان لله عـبـادا فـى الارض یـسـعـون فـى حـوائج النـاس ، هـم الامـنـون یـوم القـیـامـه ؛⁽¹⁴⁷⁾
خـداونـد را در روى زمـین ، بندگانى است که کارشان تلاش براى رفع نیاز و حاجت مردم است . آنان روز قیامت ، ایمن و آسوده اند.
آرى ...رنج دنیا و راحت آخرت ! 

منبع: سایت تبیان